Wieża wodna na stacji

Zabytki

Opis obiektu

Wieża ciśnień ma formę ośmiokąta o wysokości ok. 20 m. Jest to wielopiętrowa kolejowa wieża ciśnień w formie otynkowanej budowli z cegły z lekko wystającym dachem płaskim.

Historia obiektu

W 1843 roku pierwsza publiczno-prywatna spółka w Prusach, Kolej Dolnośląsko-Marchijska (niem. Niederschlesisch-Märkische Eisenbahn-Gesellschaft), otrzymała koncesję na budowę linii kolejowej z Frankfurtu nad Odrą do Wrocławia w ramach projektu Doussiera - jednym z ważniejszych przystanków na tej linii miało być właśnie miasto Guben. Począwszy od 1866 roku, Kolej Marchijsko-Poznańska zbudowała drugą linię z Guben do Bentschen (a później do Cottbus), przekształcając stację w czterokierunkowy węzeł kolejowy. Dotychczas używany, niewielki budynek zastąpiła duża Nowa hala odjazdów i przyjazdów, zbudowana w populanym wtedy historyzującym stylu arkadowym. W tym samym czasie wybudowano również wieżę ciśnień i dużą parowozownię. W roku 1924 tzw. Królewski Warsztat Główny (niem. Königliche Hauptwerkstatt) spłonął doszczętnie w pożarze. W trakcie II wojny światowej dworzec był wielokrotnie celem ataków wojsk alianckich i radzieckich. Ze względu na poważne uszkodzenia torów, parowozowni, budynków stacji i wież ciśnień działalnie kolei musiano wstrzymać na kilka miesięcy po zakończeniu wojny. Ruch stopniowo wznawiano od lipcu 1945 roku, aż do jego pełnej normalizacji w 1948. Ruch pasażerski przez granicę niemiecko-polską był w kolejnych dziesięcioleciach powoli przywracany.