Fabryka kapeluszy C. G. Wilke

Zabytki

Opis obiektu

Przestronny, nowocześnie zaprojektowany plac z zespołem budynków na terenie dawnej fabryki kapeluszy C. G. Wilke, łączącym w sobie elementy industralnej architektury doby połowy XIX wieku z nowoczesnymi aspektami. W odnowionym kompleksie połączonych ze sobą od wewnątrz budynków mieści się administracja miasta, areał wystawienniczy, szkoła muzyczna oraz biblioteka miejska. Wszystkie obiekty, poza farbiarnią, mieszczą w sobie od dwóch do trzech wysokich na prawie 3,5 metra kondygnacji. Całość domknięta została płaskimi dachami dwuspadowymi. Misternie zaprojektowana XIX-wieczna fasada oraz monumentalne klatki schodowe w formie historyzowanych (włoski neorenesans) wież zostały przeszklone wielkoformatowymi oknami, okutymi żelazem. Budynek najbliżej Promenade am Dreieck został pokryty białym tynkiem; obiekt w głębi pozostawiono w swej oryginalne surowej, ceglanej formie. Jednohalowa „Starej farbiarnii” (niem. "Alte Färberei") ma tylko jedną kondygnację i wyróżnia się trzema dużymi, kapturkowymi kominami osadzonymi na płaskim dachu. Nad dawnym wejściem głównym do fabryki osadzony został herb miasta Guben z 1822 roku.

Całość spina urozmaicone założenie architektury krajobrazu, z elementami wodnymi (podłużne fontanny) oraz zielonymi (kusztowne rabaty kwiatowe, drzewka owocowe, krzewy).

Historia obiektu

Założona pierwotnie w 1822 roku przez przedsiębiorcę Carla Gottloba Wilke fabryka kapeluszy, wówczas jeszcze ulokowana przy Königsstr. (obecnie tereny Gubina), w 1864 roku została przeniesiona do pomieszczeń fabrycznych przy Gasstr.. Jednym z flagowych produkowanych tu towarów był autorski kapelusz Carla Wilke, wykonany z odpornego na warunki pogodowe filcu wełnianego. Uważa się, że to właśnie dzięki temu garmentowi Guben zostało postrzegane na arenie międzynarodowej za jedno z najlepszych całym świecie ośrodków kapeluszniczych. Dzięki tej renomie coraz więcej firm zaczęło osiedlać się pod koniec XIX wieku w Guben, sprawiając, że przemysł kapeluszniczy stał się najważniejszym nad całą Nysą. Jeszcze w latach 20. i 30. XX wieku liderem w przemysłowej produkcji kapeluszy. Rodzinna firma istniała do 1945 roku, kiedy to przez głębokie zmiany polityczno-gospodarcze została przetransformowana na VEB Bereinigte Hutwerke, działającej aż do upadku muru berlińskiego. Przejście na Gubener Hüte GmbH po 1990 roku zwiastowało koniec prawie 200-letniej produkcji kapeluszy. Ostatnie czapki wyprodukowano w 1999 roku. Obecnie budynki są użytkowane przez administrację miejską, bibliotekę miejską, muzeum i szkołę muzyczną.