Baszta Dziewicy

Zabytki

Opis obiektu

Baszta Dziewicy to cylindryczna, ceglana zamknięta konstrukcja, która pierwotnie zajmowała wschodni narożnik obwarowań miejskich, wychodząc w połowie lica muru. W licu tym widoczne są maculce i otwory strzelnicze, umieszczone na poszczególnych kondygnacjach. Górna część budowli została zwięczona zamkniętym fryzem z dwoma motywami ozdobnymi przypominajacymi gotyckie otwory okienne (okrągły: rozeta, podłużny: pojedyncze okno lancetowe), wystepującymi na przemian. Wejście do niej znajduje się nie w jej parterze a na wysokości pierwszej kondygnacji, gdyż pierwotnie wiodło ono z murów obronnych od strony Baszty Ostrowskiej. Obiekt posiada dość bogaty wystrój zewnętrzny, na chwilę obecną niedostępny dla zwiedzających.

Baszta figuruje na miejskiej oraz wojewódzkiej (Lubulski Wojewódzki Konserwator Zabytków) liście zabytków.

Historia obiektu

Baszta Dziewicy jest jednnym z nielicznych zachowanych elementów dawnego systemu obronnego Guben. Powstała już w XIV wieku jako konstrukcja drewniana; dokładana data przebudowy do ceglanej formy nie jest znana. Baszta prawdopodobnie została dodatkowo zmodernizowana około roku 1530 (podwyższenie budowli o ozdobny fryz) w ramach podjętych w latach 1523-1544 prac modernizacyjnych, mających na celu wzmocnienie wszystkich bram wjazdowych.

W przeciwieństwie do większości budowli miejskich baszta oparła się wielu wojennym jak i typowych dla miast średniowiecznych zniszczeniom. Pomimo podjętych na skalę ogólnomiejską prac rozbiórkowych, dzięki protestom mieszkańców Guben w 1820 roku, wraz z Basztą Bramy Ostrowskiej nie została rozebrana.