Rzymsko-katolicki kościół filialy pw. Świętej Rodziny w Sękowicach z 2. połowy XVII wieku

Zabytki

Opis obiektu

Dawny kościół ewangelicki w Sękowicach jest jednym z najciekawszych przykładów achitektury budowli szkieletowych województwa lubuskiego. Ta wielokondygnacyjna, szachulcowa budowla z II połowy XVII wieku została zaprojektowana na planie ośmioboku i oparta na wysokim cokole o prosty układ słupów i rygli, wzmocnionych w konstrukcji zewnętrznej ścian mieczami. Wnętrze spina strop belkowy. Główną część budynku domknięto potrójnym, ośmiospadowym dachem pulpitowym, którego partie oparto kolejno na ścianach, tamburze i latarnii. Dobudowaną od strony wschodniej zakrystię pokryto prostym dachem pulpitowym a zlokalizowaną od południa przybudówkę z kruchą i wejściem na empory, zwieńczono nieregularnym dachem trójspadowym. W dwóch osiach głównego korpusu i zakrystii poprowadzono okna, zamontowane w samym lichu ścian zewnętrzych - okna w reszcie przybudówek zostały umieszczone w stosunku do nich nieregularnie. Całość została zwieńczona profilowanym gzymsem.

Wewnątrz świątyni można obejrzeć renesansowe nagrobki, barokowy ołtarz oraz chrzcielnicę z drugiej połowy XVII wieku. Na poziome empor, w płycinach jej balustrady umieszczono pochodzące z lat 60. XX wieku ilustracjie kolejnych etapów Drogi Krzyżowej.

Historia obiektu

Ten nietypowy budynek sakralny powstał w drugiej połowie XVII, na miejscu starszej świątyni ewangelickiej. W 1813 roku oraz początku XX. wieku obiekt poddano gruntownym remontom, której jednak nie uchroniły budynku przed popadnięciem niemalże w ruinę. Z tego względu w latach 2007-2014 wykonano kompleksowe prace renowacyjno-konserwatorskie, przywracając kościół do jego pierwotnej, unikalnej formy.

Jako, że była to pierwotnie świątynia ewangelicka, kościół został dnia 24 lutego 1946 roku poświęcony na potrzeby wspólnoty katolikiej.