Mural ceramiwczny pt. Wszechświat - Ziemia - Człowiek (niem. Weltall-Erde-Mensch)

Dziela sztuki

Opis obiektu

Na długiej, cementowej podstawie wyłożonej czerwonymi kafelkami znajduje się płyta o długości ok. 3,50 m, również wyłożona kafelkami, na której widnieje mural autorstwa Noack z tytułem „Wszechświat-Ziemia-Człowiek” (niem. „Welltall-Erde-Mensch”). Malowane na czarnym tle w żywych odcieniach błękitu, żółci i czerwieni postacie i figury otwierają przed widzem całe uniwersum indywidualnych motywów. Pośrodku dwoje nagich dzieci otoczonych zwierzętami: siedzący i grający na flecie chłopiec, stojąca obok dziewczyna trzyma promień abstrakcyjnego, przerośniętego słońca, który unosi się jej jedną ręką. Prawa strona obrazu przedstawia podwodnego nurka patrzącego na koralowca w otoczeniu dużych i małych ryb. Na przestrzeni między nim a dziećmi wznosi się prosta drabina do nieba, która zdaje się prowadzić wprost w połać chmur. Na lewo od dzieci widać miasto, a daleko nanad nimi unoszącego się w kosmosie, machającego dłonią astronauta.

Historia obiektu

Obiekt sztuki jest jedną z pierwszych większych prac artystki. Pracując nad muralem, Siegrid Noack tworzyła własnoręcznie kolorowe płytki z glazury, ujawniające swe piękno po 36-godzinnym procesie wypalania w temperaturze ponad 1000 stopni Celsjusza. Po zakończeniu procesu twórczego rada dzielnicy postanowiła umieścić pracę na wolnostojącej ścianie na terenie szkoły im. Róży Luxemburg.

Informacja o artyście/artystce

Urodzona w 1947 w Guben (Niemcy)
1967-1972: studia dyplomowe na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Dreźnie pod kierunkiem Herberta Kunze i Gerharda Kettnera
1977-1979: studia magisterskie w berlińskiej Akademii Sztuk z Leą Grundig i Jürgenem von Woyskim
1979-1989: wizyty studyjne w Gruzji, Jemenie, Słowacji
1991: wizyta studyjna we Włoszech
2001: stypendysta Fundacji Käthe Dorsch
2002-2005: podróże do Włoch, Hiszpanii, Francji, Krety
2017: Stypendium studyjne Ministerstwa Kultury Brandenburgii.

Recenzja artystyczna

Rzeźba jest przykładem wystawionej w przestrzeni publicznej - tutaj ławki. Całość ma zachęcić przechodnia do chwili zadumy i rozważań jak i zwrócić uwagę na ważność tracącej na sile literatury. Usytułowanie ławki daje również możliwość docenienia piękna gubeńskiego śródmieścia, z całą jego historią w tle.